Artroskopia stawu ramiennego

Artroskopia stawu ramiennego to zabieg małoinwazyjny. Polega na wykonaniu niewielkich nacięć skórnych/dostępów – nazwanych portalami artroskopowymi. Ich liczba zależna jest od rodzaju uszkodzeń oraz metod ich zaopatrzenia. Za ich pomocą wprowadzane są do stawu narzędzia, z użyciem których wykonuje się zarówno podstawowe zabiegi, takie jak: usunięcie zmienionej zapalnie błony maziowej, opracowanie niewielkich uszkodzeń chrząstki stawowej, czy też złożone procedury rekonstrukcyjne. Do tego typu zabiegów należy stabilizacja uszkodzeń obrąbka, będącą jedną z metod stabilizacji stawu ramiennego oraz obszerne procedury reinsercji (ponownego przyczepienia) ścięgien stożka rotatorów, często uzupełnionych o tenodezę lub tenotomię ścięgna głowy długiej bicepsa. Dodatkowym elementem wykonywanym podczas artroskopii stawu ramiennego jest bursoskopia, czyli endoskopia kaletki podbarkowej, która daje możliwość leczenia patologii przestrzeni podbarkowych, takich jak: usunięcie zwapnień śródścięgnistych, plastyka wyrostka barkowego, plastyka stawu barkowo-obojczykowego.

Operacja przeprowadzana jest w pozycji półsiedzącej, w tzw. ułożeniu beach-chair ze stabilizacją kończyny operowanej, ułożonej na specjalnym wyciągu pneumatycznym. Znieczuleniem dedykowanym do tej procedury jest znieczulenie ogólne.

Czas trwania operacji zależy od typu i ilości uszkodzeń wymagających zaopatrzenia. Może wahać się on od 60 do 200 minut.

Niektóre procedury wykonywane podczas artroskopii stawu ramiennego, w zależności od wybranej przez operatora techniki, mogą wymagać wykonania dodatkowych dojść operacyjnych, w tym również artrotomii – czyli otworzenia stawu w przypadku braku możliwości wykonania procedury wyłącznie techniką artroskopową.

Rehabilitacja po artroskopii barku

Postępowanie pooperacyjne i rehabilitacja po artroskopii barku jest zależna od rodzaju przeprowadzonej operacji. Podstawowe zabiegi wymagają czasowego unieruchomienia w temblaku oraz szybkiego rozpoczęcia rehabilitacji w zakresach tolerowanych przez Pacjenta.
Stabilizacja obrąbka stawowego zwykle wymaga unieruchomienia w temblaku lub ortezie z rehabilitacją w ograniczonym zakresie ruchu, ustalonym przez operatora.

Rekonstrukcja ścięgien stożka rotatorów może być wskazaniem do zastosowania ortezy odwiedzeniowej oraz odroczenia rozpoczęcia rehabilitacji nawet do 6 tygodni od zabiegu.

W MIRAI obszarem barku zajmują się:
Bartosz Dominik – opracowanie materiału na stronie
Michał Drwięga

Zapraszamy!