Komora hiperbaryczna

komora hiperbaryczna

Komora hiperbaryczna pozwala na dotlenienie organizmu Pacjenta w bardziej efektywny sposób. Jest to możliwe dzięki pobytowi w specjalnym pomieszczeniu i związanymi z nim wyjątkowymi warunkami. Terapia tlenem hiperbarycznym polega na oddychaniu tlenem w warunkach zwiększonego ciśnienia, niż to panujące lokalnie. Umożliwia znaczne zwiększenie rozpuszczalności tlenu we krwi. W warunkach podwyższonego ciśnienia zawartość tlenu w organizmie znacząco wzrasta, między innymi dlatego, że jest nie tylko przenoszony przez hemoglobinę, ale także wzrasta jego rozpuszczalność w osoczu.

Ciśnienie, pod wpływem którego znajduje się Pacjent podczas terapii, jest sumą ciśnień: atmosferycznego i panującego w komorze. Ciśnienie to jest wyrażane w atmosferach absolutnych (ATA). Obecnie stosowane ciśnienia w terapii hiperbarycznej mieszczą się w zakresie 1,1 do 1,5 ATA. Poziom stosowanego ciśnienia zależy od leczonego schorzenia, oczekiwanych efektów oraz indywidualnych predyspozycji i wymagań Pacjenta. W tym zakresie ciśnień, terapia jest wystarczająco skuteczna i bezpieczna.

Skutki terapii hiperbarycznej:

  • zwiększenie dopływu tlenu do tkanek (poprawienie procesów metabolicznych, regeneracyjnych itd.)
  • poprawienie ukrwienia w obszarze uszkodzonym poprzez zwężenie naczyń centralnych a zwiększenie przepływu przez tkanki uszkodzone
  • przyśpieszenie gojenia się uszkodzeń i ran
  • zmniejszenie obrzęku uszkodzonych tkanek
  • hamowanie namnażania się bakterii i zwiększa skuteczność antybiotykoterapii
  • aktywacja neoangiogenezy (tworzenia nowych zdrowych naczyń krwionośnych)
  • namnażanie komórek skóry właściwej i zwiększenie produkcji kolagenu
  • wzrost aktywności przeciwbakteryjnej (wzmocnienie układu odpornościowego)
  • zwiększenie aktywności osteoblastów i osteoklastów (procesy odnowy układu kostnego)
  • zmniejszenie okresu półtrwania karboksyhemoglobin (niwelowanie zatrucia tlenkiem węgla)

Jak wygląda zabieg tlenoterapii hiperbarycznej?

Tlenoterapia hiperbaryczna odbywa się pod okiem wykwalifikowanej kadry, co zapobiega działaniom niepożądanym i zapewnia bezpieczeństwo Pacjentowi.
Przed wejściem do komory hiperbarycznej Pacjent otrzymuje specjalną maskę tlenową.
Przygotowanie do wejścia:

  • należy zmyć makijaż
  • nie stosować balsamów i kremów
  • nie używać lakierów ani żalów do włosów
  • nie używać perfum
  • nie malować paznokci 2 dni przed zabiegiem
  • wyjąć soczewki z oczu i protezy zębowe
  • zakaz palenia papierosów 15 min. przed i po zabiegu

Do komory nie wolno wnosić:

  • zapalniczek
  • zapałek
  • telefonów komórkowych
  • baterii
  • termometrów
  • syntetycznych ubrań i materiałów (posłania, koce, prześcieradła, poduszki, materace)
  • urządzeń elektrycznych (radioodbiorniki, odtwarzacze mp3)
  • materiałów łatwopalnych
  • świeżych wydruków (gazet itp.)
  • materiałów metalowych (w tym biżuterii, także ze złota czy srebra)

Bezpośrednio przed terapią należy:

  • przebrać się w bawełniane ubranie
  • zdjąć całą biżuterię
  • zdjąć buty
  • należy skorzystać z toalety
  • należy napić się niedużą ilością wody

Zabieg tlenoterapii składa się z trzech etapów:

  • Kompresji, czyli sprężenia, polegającego na wypełnieniu komory powietrzem, podawanym pod ciśnieniem (większym niż atmosferyczne). Sprężeniu towarzyszy charakterystyczny dźwięk (szum powietrza) oraz wzrost temperatury wewnątrz komory. W trakcie sprężania osoba znajdująca się wewnątrz, musi wyrównywać ciśnienie np. w uszach, stosując się do zaleceń personelu. Etap ten trwa od kilku do kilkunastu minut w zależności od dobranego ciśnienia terapeutycznego (tabeli terapeutycznej).
  • Pobyt Pacjenta w warunkach zwiększonego ciśnienia, w trakcie którego Pacjent oddycha tlenem przez specjalną maskę, dostarczanym przez indywidualny układ oddechowy (maska wraz z systemem regulacji). Tutaj warto zaznaczyć, iż maska musi być odpowiednio szczelna. Z tego powodu wykorzystuje się specjalny rodzaj masek, które zapewniają, że Pacjenci oddychają praktycznie 100% tlenem. Stosowanie wąsów oddechowych, „mikrofonów”, nieodpowiednich masek jest błędne, ponieważ Pacjent oddycha wtedy nieokreślaną mieszkanką powietrza z tlenem np. tylko 30 % tlenu, co niweluje skuteczność tej terapii. Etap ten trwa od 60 do 90 minut w zależności od tabeli terapeutycznej.
  • Dekompresja, czyli rozprężenie polegająca na stopniowym zmniejszaniu ciśnienia w komorze do wartości ciśnienia atmosferycznego. Dekompresji towarzyszy charakterystyczny dźwięk (podobny jak podczas sprężania) oraz obniżenie temperatury powietrza wewnątrz komory.

Ilość zabiegów dobierana jest indywidualnie w zależności od schorzenia i oczekiwanych efektów.

tlenoterapia hiperbaryczna

Wskazania do zastosowania tlenoterapii w komorze hiperbarycznej:

Trudno gojące się rany

Wprowadzenie terapii hiperbarycznej jako leczenia wspomagającego w przypadkach trudno gojących się ran, doprowadziło do znacznej poprawy wyników leczenia. Dobry przykład stanowią efekty leczenia ran w przebiegu stopy cukrzycowej. Terapia ta wspomaga w tym przypadku równolegle prowadzone leczenie chirurgiczne i antybiotykoterapię. Problemy z prawidłowym gojeniem się ran mogą być spowodowane np. współistniejącą cukrzycą, niewłaściwym przepływem krwi, czy infekcjami. Leczenie ran opiera się na współdziałaniu lekarza ośrodka hiperbarycznego, chirurga, diabetologa oraz właściwej rehabilitacji.

Dotlenienie organizmu przekłada się na dostarczenie większej ilości tlenu uszkodzonym komórkom skóry. Rozszerzają się naczynia krwionośne, przez co do tkanek dociera więcej krwi. Wraz z nią dostarczane są większe dawki tlenu również dodatkowego rozpuszczonego w osoczu (nawet do 15 razy więcej), który niszczy środowisko przyjazne bakteriom beztlenowym. Zniknięcie tych ostatnich redukuje ryzyko wystąpienia martwicy.

Poza zmniejszeniem stanów zapalnych i obrzęków terapia tlenowa wspiera działanie antybiotyków stosowanych przy gojeniu ran. Pobudza produkcję fibroblastów, kolagenu oraz elastyny, odpowiedzialnych za elastyczność skóry. Dzięki tlenoterapii zwiększa się wydzielanie kwasu hialuronowego, a to z kolei poprawia stan i wygląd skóry.

Znacznie skracając procesy gojenia, oxyterapia umożliwia uniknięcie groźnych powikłań. Daje szansę na uratowanie nogi chorego ze stopą cukrzycową. Pozwala również na zlikwidowanie ryzyka zakażeń całego organizmu. Należy jednak pamiętać, że tlenoterapia zawsze powinna iść w parze z tradycyjnym leczeniem.

Medycyna sportowa i regeneracja organizmu u sportowców

Wydolność organizmu jest silnie uzależniona od kondycji fizycznej sportowca. Komora hiperbaryczna zdecydowanie poprawia ogólny stan zdrowia zawodnika. W badaniu przeprowadzonym w Szkocji z udziałem piłkarzy, stwierdzono iż czas potrzebny do odzyskania pełnej sprawności fizycznej po dużym wysiłku i obciążeniu stawów, mięśni, więzadeł, ścięgien oraz związanych z tym urazów, zmniejszył się o 70%, przy wykorzystaniu tlenoterapii hiperbarycznej oraz fizykoterapii.

W przygotowaniu zawodnika do startów w różnego rodzaju konkurencjach wytrzymałościowych ważne jest, aby szczyt wydolności organizmu miał miejsce w odpowiednim czasie, tak więc plan treningowy musi zawierać czas na odpoczynek i regenerację sił, aby zagwarantować że w momencie startów organizm nie będzie przemęczony. Okresy te są konieczne, ponieważ czas regeneracji ma fizjologiczne ograniczenia.

Wymagający plan treningowy jest niezbędny w przygotowaniu organizmu sportowca do konkurencji. Zasadniczym elementem tego szkolenia sportowego jest stałe obciążenie organizmu z narażeniem go na utratę sprawności. Nawet w przypadku braku kontuzji, zawodnicy często doświadczają bóli po treningu. Ten dyskomfort powstaje z powodu małych uszkodzeń tkanki mięśniowej, wiązadeł, ścięgien,…, które powstają podczas ekstremalnego wysiłku. Mikrouszkodzenia mięśni powstałe podczas treningu są niezbędne do budowania siły zawodnika. Natomiast zdolności sportowe są ograniczone tym, jak szybko wyczynowiec potrafi zregenerować swój organizm po wszelkiego rodzaju uszkodzeniach.

Komora hiperbaryczna tworząc środowisko zwiększonego ciśnienia w otoczeniu Pacjenta, powoduje większą absorpcję tlenu do organizmu i pobudza szpik kostny do produkcji komórek mezenchymalnych. Dzięki temu jest ich w krwiobiegu do 8 razy więcej niż w normalnych warunkach. Zwiększone stężenie tlenu we krwi pozwala dostarczyć większą ilość tlenu do narządów, stymulując naturalny proces gojenia się. W efekcie czas rekonwalescencji zmniejsza się a wydajność i wytrzymałość wzrasta. Coraz więcej sportowców dzięki zastosowaniu tlenoterapii hiperbarycznej po absencji spowodowanej kontuzją lub spadkiem wydolności, wraca do sportu znacznie szybciej i ze zwiększoną siłą fizyczną.

Zalety tlenoterapii hiperbarycznej z perspektywy osób aktywnych i sportowców to m.in.:

  • poprawa metabolizmu
  • szybsza regeneracja po wysiłku fizycznym
  • zmniejszenie stanu zapalnego i redukcja obrzęków
  • zredukowanie do minimum lub całkowite wyeliminowanie zakwaszenia mięśni
  • wzrost komórek mezenchymalnych
  • zmniejszenie poziomu odwodnienia organizmu
  • zwiększenie wydolności organizmu

Cukrzyca i jej powikłania

Chirurgiczne leczenie troficznego owrzodzenia wspomagane tlenoterapią hiperbaryczną może poprzedzać zabieg na układzie żylnym kończyn. Tlenoterapia hiperbaryczna jest skuteczną metodą wspomagającą leczenie owrzodzeń troficznych podudzi wolnym przeszczepem pośredniej grubości. Odległy wynik leczenia owrzodzeń troficznych podudzi zależy od uleczalności przewlekłej niewydolności żylnej i współpracy z Pacjentem.

Tlen hiperbaryczny… „Ma on nie tylko właściwości biobójcze w ciężkich zakażeniach, ale także angiogenetyczne, co oznacza, że pod wpływem tlenu o wysokim stężeniu podawanym w warunkach hiperbarii mogą wytwarzać się naczynia krwionośne, które z różnych powodów zostały zniszczone, na przykład w skutek oparzenia, zmiażdżenia, ciężkiej infekcji. […] Terapia pozwala usprawnić krążenie, a nawet wytworzyć krążenie. Dzięki temu możemy albo zapobiec amputacji, albo ograniczyć jej zakres” – mówi Prof. dr hab. med. Wojciech Piotr Gaszyński – anestezjolog, kierownik Katedry Anestezjologii i Intensywnej Terapii, prodziekan ds. Medycyny Ratunkowej Wydziału Nauk o Zdrowiu Uniwersytetu Medycznego w Łodzi.

„W komorze leczeni są zarówno pacjenci  wymagający natychmiastowej pomocy  (zator gazowy, choroba dekompresyjna, zatrucie dwutlenkiem węgla, uraz wielonarządowy), jak i  przewlekle chorzy, np. na cukrzycę z  trudno gojącymi się ranami, którym grozi amputacja kończyny, pacjenci z owrzodzeniami,  otwartymi złamaniami, zakażeniami, ale także urazami wielu narządów oraz zespołem zmiażdżenia” – tłumaczy dr n. med. Jacek  Siewiera, kierownik Oddziału Klinicznego Medycyny Hiperbarycznej WIM.

Rehabilitacja onkologiczna

Najważniejszym zagadaniem poruszaną przez V Europejską Konferencję Zgodności w 2001 roku z udziałem członków Europejskiego Towarzystwa Medycyny Hiperbarycznej (ECHM) i Europejskiego Towarzystwa Radiologii i Onkologii (ESTRO) był wypływ tlenoterapii hiperbarycznej na nowotwory. W celu wypracowania konsensusu przeprowadzono analizę badań doświadczalnych w okresie 1960-2001 na różnych poziomach badawczych. Przeanalizowano dynamikę wzrostu nowotworowych hodowli komórkowych, aktywność układu immunologicznego w zabijaniu komórek nowotworowych, wykładniki mutagenezy i dynamikę wzrostu guzów na zwierzętach doświadczalnych. W 2001 roku V Europejska Konferencja Zgodności wypracowała niezwykle optymistyczne wnioski. Stwierdzono zahamowanie wzrostu nowotworowych hodowli tkankowych i zmniejszenie skłonności do przerzutu nowotworów. Ponadto badania potwierdziły spadek zapadalności na choroby nowotworowe u Pacjentów regularnie uczęszczających na sesje tlenoterapii hiperbarycznej. Wnioski te potwierdzają duże znaczenie terapii w profilaktyce przeciwnowotworowej. Ponadto tlenoterapia odgrywa bardzo ważną rolę w odbudowie organizmu po wyleczonej chorobie nowotworowej.

Podczas tlenoterapii hiperbarycznej nie wolno jednocześnie przyjmować chemioterapii i radioterapii, dlatego według prawa tocząca się choroba nowotworowa jest przeciwwskazaniem do tlenoterapii. Wynika to z dużej różnorodności nowotworów, które wymagają specjalistycznego nakierowanego leczenia. Wyniszczenie związane z chemioterapią i radioterapią po przebytym skutecznym leczeniu jest wskazaniem do tlenoterapii.

Najnowsze badania dowodzą, że tlen może okazać się skutecznym sposobem na łagodzenie spustoszeń, jakie powstają w organizmie w wyniku radioterapii i chemioterapii. Naukowcy zauważyli, że zniszczeniom winna jest zmiana dostawy tlenu do tkanek w leczonym obszarze, co skutkuje m.in. uszkodzeniem popromiennym tkanek zdrowych (ostre reakcje popromienne skóry i nabłonków wyściełających jamy ciała, owrzodzenia, uszkodzenia narządów tj. serce, wątroba, nerki). Logicznym i – jak się okazuje – skutecznym rozwiązaniem problemu jest dostarczenie organizmowi odpowiednich dawek życiodajnego gazu w odpowiednich warunkach, jakie może zapewnić tylko komora hiperbaryczna.

Terapia hiperbaryczna wspomaga regenerację tkanek zniszczonych w wyniku radioterapii, działa na naczynia włosowate, które odpowiadają za odżywienie kości, błon śluzowych i skóry. – mówi dr Greg Jones, dyrektor Deaconess Hyperbaric and Wound Healing Center.

Neurologia

Tlen hiperbaryczny ożywia i pobudza do życia uśpione od dawna neurony i przywraca ich prawidłowe funkcjonowanie. Podnosi aktywność mózgu i koncentrację, łagodzi stany depresyjne. Zaleca się go w przypadku rehabilitacji schorzeń neurologicznych, takich jak: wylewy i udary (zmniejsza stopień uszkodzenia mózgu oraz jego obrzęk). Mechanizmy działania hiperbarii tlenowej w schorzeniach neurologicznych obejmują:

  • poprawę warunków przepływu w mikrokrążeniu
  • poprawę metabolizmu w tkance nerwowej
  • redukcję obrzęku mózgu
  • zwiększenie przepuszczalności bariery krew-mózg
  • ożywia i pobudza do życia „uśpione” komórki oraz przywraca ich prawidłowe funkcjonowanie
  • stymuluje pracę układu nerwowego
  • zmniejsza stopień uszkodzenia mózgu powstały na skutek wylewów czy udarów
  • zniesienie hipoksji – niedotlenienia
  • ochronę przed późniejszymi następstwami urazu mózgu

Wyniki badań dowodzą, że wokół zniszczonej komórki nerwowej istnieje tzw. cień – strefa zawierająca pomiędzy komórkami martwymi także komórki nieczynne (uśpione), znaczna ilość komórek jest nadal zdolna do życia nawet kilka lat po udarze. Dostarczenie do tych komórek tlenu przy użyciu hiperbarii tlenowej powoduje ich reaktywację. Przyczynia się też do zmniejszenia obrzęku i zwiększenia elastyczności erytrocytów. Odkrycie to jest podstawą do zastosowania hiperbarii tlenowej w leczeniu udarów, pourazowych uszkodzeń mózgu i porażeń mózgowych.

Dermatologia

Hiperbaryczna terapia tlenowa znalazła zastosowanie w leczeniu licznych patologii skórnych, szczególnie w etiologii niedokrwiennej i infekcyjnej jak również w łuszczycy. Tlenoterapia hiperbaryczna wspomaga leczenie łuszczycy trójpłaszczyznowo:

  • Przyspiesza gojenie ran skórnych. Działając stymulująco na fibroblasty, poprawia elastyczność skóry oraz sprzyja wydajniejszej regeneracji nabłonka.
  • Zmniejsza stan zapalny, poprzez wzmocnienie układu immunologicznego. Oczyszcza organizm przyspieszając wydalanie toksyn.
  • Oczyszczając organizm od wewnątrz, zmniejszając stan zapalny i wreszcie stwarzając prawidłowe środowisko do zdrowego funkcjonowania komórek, tlenoterapia hiperbaryczna jest metodą, która w leczeniu łuszczycy działa na jej przyczynę, a nie tylko leczy jej skutki.

Medycyna estetyczna i anti-aging

Hiperbaryczna komora tlenowa od lat znana jest w środowisku show-biznesu i nazywana jest „kapsułą młodości”, gdyż polepsza elastyczność włókien kolagenowych, co zapobiega powstawaniu zmarszczek i przyczynia się do wygładzenia tych istniejących.  Daje dobre efekty we wspomaganiu leczenia trądziku i wszelkich zmian skórnych, redukuje stany zapalne i wpływa na poprawę kondycji skóry.

Tlenoterapia hiperbaryczna wspomaga regenerację skóry po wszelkich ingerencjach medycyny estetycznej. Stosując zabiegi tlenoterapii hiperbarycznej, możemy efekt uzyskany po zabiegu utrzymać na dłużej i zminimalizować dyskomfort związany z ingerencją chirurgiczną.
Medycyna estetyczna podnosi jakość naszej urody z zewnątrz, a terapia w komorze hiperbarycznej wspomaga organizm od wewnątrz. Tlenoterapia działając stymulująco na fibroblasty, uelastycznia skórę, a dba o jej prawidłowy poziom natlenowania i odżywienia, zwiększa jej zdolności regeneracyjne do tego stopnia, że komórki mezenchymalne zwiększają swój wzrost nawet ośmiokrotnie, dodatkowo terapia hiperbaryczna zwiększa produkcję kolagenu co znacząco wpływa na jakość skóry.

Tlenoterapia hiperbaryczna – rola w hamowaniu procesów starzenia:

  • Wielokrotne zwiększenie stężenia komórek mezenchymalnych we krwi.
    Tlenoterapia hiperbaryczna wielokrotnie zwiększa ilość komórek mezenchymalnych we krwi. Celem jest zastępowanie starych i dysfunkcyjnych komórek nowymi. Wyższe stężenie komórek mezenchymalnych daje większe możliwości regeneracji i odmładza cały organizm.
  • Promienny wygląd i odmłodzenie skóry.

Regularne sesje w komorze hiperbaryczna ujmują lat całemu ciału. Efekt młodszego wyglądu skóry jest spowodowany następującymi czynnikami:

  • Dostarczenie zwiększonej ilości tlenu do tkanek stymuluje namnażanie skóry właściwej i produkcji kolagenu. Kolagen poprawia elastyczność skóry i redukuje zmarszczki
  • Dotlenienie organizmu stymuluje metabolizm komórkowy, dlatego komórki skóry szybciej usuwają toksyny i zalegające szkodliwe produkty przemiany materii. Lepszy metabolizm wspomaga również redukcję masy ciała
  • Tlenoterapia pobudza proces angiogenezy (tworzenia nowych małych naczyń krwionośnych), dlatego komórki skóry są lepiej ukrwione i odżywione
  • Tlenoterapia poprawia jakość snu i nastrój. Dobry sen odgrywa niezwykle istotną rolę w regeneracji ludzkiego ciała.
  • Dużą rolę w odmładzaniu skóry pełni również zwiększone stężenie komórek mezenchymalnych

Hiperbaria tlenowa a autyzm

Na świecie terapia hiperbaryczna u dzieci z autyzmem jest powszechnie stosowana. Dzieci bardzo dobrze reagują na tę terapię. W bardzo dużej ilości przypadków przywracana jest umiejętność mowy, skupiania się, a także nauki. Poprawiają się zachowania i ogólny stan dziecka.

Powodem poprawy, przy takiej terapii, jest zmniejszenie stanu zapalnego i usprawnienie przepływu tlenu w mózgu. Zwiększenie stężenia tego gazu w organizmie może również skutkować szybszą regeneracją tkanek oraz usprawnieniem mechanizmu naprawy genów.

Ortopedia

Mało kto wie, że znaczącą przyczyną powikłań przy gojeniu urazów kończyn może być niedotlenienie. Fakty naukowe mówią tu same za siebie: w środowisku z niską zawartością tlenu fibroblasty nie są w stanie syntetyzować kolagenu, elastyny, glikozaminoglikanów, a osteoklasty nie są w stanie tworzyć nowej kości. Jak wynika z doświadczeń klinicznych zachodnich specjalistów, szybkość leczenia ran i produkcję kolagenu można zwiększyć, aplikując większą ilość tlenu.

„W wysiłkach zmierzających do odratowania kończyn, tlen hiperbaryczny może znacząco wzmacniać skuteczność leczenia: cofa niedotlenienie tkanek, pomaga w gojeniu się ran i zapobiega amputacji” – mówi dr Jeffrey Niezgoda, dyrektor American College of Hyperbaric Medicine. „Jeśli zatem mógłbym doradzić coś moim kolegom chirurgom, to proponowałbym im częstsze stosowanie terapii hiperbarycznej zamiast amputacji.”

Medycyna ratunkowa

Terapia tlenem hiperbarycznym (HBOT) ma przede wszystkim zastosowanie w medycynie ratunkowej podczas leczenia:

  • Zatrucia tlenkiem węgla (CO)
  • Choroby dekompresyjnej
  • Zatorów gazowych
  • Urazów wielonarządowych
  • Skrajnego niedokrwienia tkanek

Przez długi czas w praktyce klinicznej stosowano hiperbaryczną terapię tlenową (HBOT) w leczeniu choroby dekompresyjnej, zatrucia tlenkiem węgla, infekcjami Clostridium i przyspieszania gojenia się ran. Jednak nowsze zastosowania tej terapii okazały się skuteczne w leczeniu szerokiego zakresu stanów, takich jak zespół przedziału, oparzenia i odmrożenia, a nawet niedosłuch. HBOT działa poprzez wdychanie wysokich stężeń tlenu w komorze ciśnieniowej, w typowych warunkach terapeutycznych ilość tlenu rozpuszczonego w plazmie (osoczu) może osiągać poziomy 20-krotnie większe, niż podczas oddychania powietrzem przy normalnym ciśnieniu atmosferycznym. Bogate w tlen osocze może być następnie transportowane do niedotlenionej lub niedokrwionej tkanki w celu promowania angiogenezy, zmniejszania obrzęku, a nawet modulowania odpowiedzi układu odpornościowego.

Rehabilitacja kardiologiczna

Pomimo ogromnego postępu, jaki w ostatnich latach dokonał się w kardiologii i zmniejszeniem liczby zgonów z przyczyn sercowo naczyniowych, choroby serca nadal pozostają główną przyczyną zgonów, a dolegliwości z nimi związane są głównym powodem hospitalizacji. Przesłanką do wykorzystania hiperbarycznej terapii tlenowej w chorobach serca były znane od dawna korzystne efekty leczenia 100% tlenem, który poprawia tolerancje wysiłku, stan neuropsychiczny, łagodzi nadciśnienie płucne i objawy niewydolności prawej komory serca.

Ostre zespoły wieńcowe i zawał serca: Terapia tlenem hiperbarycznym stosowana u Pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym, poprzez zwiększenie podaży tlenu oraz zmniejszenie aktywności wolnych rodników tlenowych może ograniczać obszar martwicy. Połączenie terapii standardowej oraz HBOT może zmniejszyć u tych chorych śmiertelność oraz ryzyko powikłań sercowo-naczyniowch. U chorych z ostrym zespołem wieńcowym poddawanych jednocześnie hiperbarii tlenowej oraz terapii standardowej stwierdzono skrócenie czasu trwania bólu wieńcowego, istotne zmniejszenie nasilenia zaburzeń rytmu i przewodnictwa oraz zmniejszenie ilości niekorzystnych powikłań sercowo-naczyniowych. Poza tym uelastycznia ścianki żył i rozrzedza krew, dzięki czemu następuje lepsze ukrwienie wszystkich tkanek i narządów.

Zaburzenia rytmu serca: Zaburzenia rytmu serca często towarzyszą chorobie wieńcowej i są jednym z podstawowych objawów ostrej, jak i przewlekłej niewydolności tego organu. Ponieważ przyczyną występowania zaburzeń rytmu serca w chorobie wieńcowej jest nieprawidłowa pobudliwość elektryczna niedotlenionych komórek mięśnia sercowego, dlatego zwiększenie zawartości tlenowej we krwi dopływającej do tych komórek może się przyczynić do zmniejszenia lub ustąpienia arytmii.

Okulistyka

Należy stwierdzić, że terapia hiperbaryczna jest skuteczną, bezpieczną i nieinwazyjną metodą leczenia chorych z zamknięciem tętnicy środkowej siatkówki. Oczywiście istotny wpływ na efektywność HBOT ma czas między wystąpieniem objawów CRAO a rozpoczęciem leczenia.   Największą skuteczność HBOT wykazuje do chwili rozwinięcia się w dnie oka objawu „wiśniowej plamki”. Jednak ze względu na osobniczo zmienną tolerancje okresu niedokrwienia nawet w przypadku obecności „wiśniowej plamki” warto podjąć próbę HBOT, zwłaszcza w ośrodkach, w których terapia hiperbaryczna jest dostępna.

Borelioza

Borelioza to bardzo niebezpieczna choroba, z którą często nie radzą sobie antybiotyki – szczególnie w przypadku, gdy nie podejmiemy leczenia krótko po kontakcie z kleszczem. Lista objawów boreliozy jest bardzo długa – u Pacjentów występują m.in.: gorączka, dreszcze, poty, uderzenia gorąca, zapalenia stawów oraz wiele objawów ze strony ośrodkowego układu nerwowego (borelioza może występować pod postacią zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu, a zatem objawami mogą być silne bóle głowy, sztywność karku, nudności i wymioty).

Tlenoterapia hiperbaryczna redukuje stany zapalne i już na początku terapii może złagodzić lub eliminować niektóre z objawów przewlekłej infekcji. Dodatkowo regularne sesje HBOT wspierają organizm podczas długotrwałej antybiotykoterapii. Tlen to silny środek bakteriobójczy, zaś Borrelia burgdorferi (bakterie wywołujące boreliozę) umierającą w obfitej ilości tlenu. Co ważne: tlenoterapia jest skuteczna wobec baterii beztlenowych, które wywołują wiele infekcji zagrażających życiu.

Tlen zabija wewnątrzkomórkowe bakterie (np. Mycoplazma, Bartonella), wirusy i pierwotniaki, wspomagając rozwój nowych komórek. Wśród Pacjentów z boreliozą, którzy w leczeniu wykorzystują tlenoterapię, zaobserwowano tzw. reakcję Jarischa-Herxheimera, która zachodzi wówczas, gdy z zabitych antybiotykiem bakterii zostaje wydzielona toksyna. To najlepszy dowód na to, że duże dawki tlenu są toksyczne dla bakterii Borrelia burgdorferi.
Działający jak antybiotyk tlen zakłóca metabolizm bakterii. Ponadto w wyniku tlenoterapii powstają wolne rodniki, które są toksyczne dla mikroorganizmów, zaś sama terapia może okazać się złotym środkiem w przypadku infekcji opornych na antybiotyki. Jeśli zaś dodatkowo w leczeniu wykorzystujemy antybiotykoterapię – podawanie tlenu pod wyższym ciśnieniem w komorze hiperbarycznej sprawi, że działanie leków będzie skuteczniejsze (tlen jest niezbędny przy transporcie antybiotyku do bakterii).

Laryngologia

Jednym z najczęstszych wskazań do leczenia za pomocą tlenoterapii hiperbarycznej jest właśnie nagła głuchota. W Niemczech aż 80% wszystkich chorych korzystających z zabiegów tlenoterapii hiperbarycznej kierowanych jest na zabiegi z powodu zaburzeń czynności ucha środkowego.

Komórki czuciowe ucha wewnętrznego nie mają pełnego bezpośredniego zaopatrzenia w tlen drogą naczyniową, dlatego też tlenoterapia hiperbaryczna jest jedyną znaną metodą zwiększającą ciśnienie parcjalne tlenu w uchu wewnętrznym. Tlen podany pod ciśnieniem poprawia właściwości reologiczne i mikrokrążenie, co skutkuje optymalizacją warunków regeneracji struktur ucha wewnętrznego.

Według badań prowadzonych w Centralnym Szpitalu Klinicznym Ministerstwa Obrony Narodowej w Warszawie aż „77% chorych leczonych w komorze hiperbarycznej stwierdziło ustąpienie lub zmniejszenie natężenia subiektywnych dolegliwości.” Co ważne, metoda ta jest całkowicie bezpieczna – u żadnego z chorych korzystającego z zabiegu tlenoterapii hiperbarycznej nie wystąpiły działania niepożądane terapii.

Według German Society for ENT-Diseases, Head and Neck Surgery do leczenia tlenoterapią hiperbaryczną kwalifikują się następujące choroby narządu słuchu:

  • szumy uszne wywołane urazem akustycznym, urazem czaszki, nagłą utrata słuchu, chorobą Meniere’a
  • utrata słuchu związana z chorobą Meniere’a, uszkodzeniem toksycznym, urazem akustycznym, urazem czaszki, infekcją
  • głuchota związana z nagłą utratą słuchu, chorobą Meniere’a, powikłaniami pooperacyjnymi, uszkodzeniem ślimaka, uszną postacią półpaśca, urazem ciśnieniowym, uszkodzeniem toksycznym, urazem akustycznym
  • zawroty głowy związane z ostrą utratą czynności obwodowej części błędnika, podrażnieniem i uszkodzeniem ślimaka, chorobą Meniere’a, nagłą utratą słuchu

Przeciwwskazania do tlenoterapii hiperbarycznej:

BEZWZGLĘDNE

  • nieleczona odma opłucnowa
  • stosowanie leków: Adriamycyna, Cis-platyna, Bleomycyna, wszywka alkoholowa,

WZGLĘDNE

  • zakażenie górnych dróg oddechowych (katar, zapalenie zatok itp.)
  • stany gorączkowe
  • ciąża
  • padaczka
  • niewydolność serca
  • astma oskrzelowa, rozedma płuc, POCHP
  • przebyte operacje zatok, ucha i klatki piersiowej
  • rozsiana choroba nowotworowa
  • zapalenie nerwu wzrokowego
  • klaustrofobia

Komora hiperbaryczna znajduje się w MIRAI Clinic w Otwocku.

Zapraszamy!

Źródło informacji: http://www.terapia-hiperbaryczna.com.pl/

Pozostałe zabiegi fizykoterapii »