Przygotowanie fizyczne do każdego sportu wymaga wnikliwej analizy potrzeb dyscypliny.
Tenis ziemny jest sportem bardzo wymagającym od strony technicznej i fizycznej.
Proces przygotowania tenisisty jest trudny w planowaniu i wykonaniu, ponieważ zawodnik musi jednocześnie być szybki i wytrzymały, silny i elastyczny, skoordynowany oraz zwrotny. Dodatkowo należy zadbać o to, żeby zminimalizować ryzyko kontuzji i przeciążeń.
W MIRAI pracę z zawodnikami zaczynamy od:

• Analizy układu ruchu przy użyciu nowoczesnych metod światło – optycznych i funkcjonalnych. Diagnozujemy wzorce ruchowe w celu określenia kontroli nerwowo – mięśniowej, rejonów ciała mało mobilnych lub mało stabilnych,
• Oceny fizjologicznej w celu określenia wydolności tlenowej i beztlenowej (test o stopniowo wzrastającej prędkości na bieżni),
• Oceny biomechaniki pracy nóg: ocena transferu energii w uderzenie i sposobu wyhamowywania podczas zmian kierunku.

Następnie planujemy trening z uwzględnieniem wymagań dyscypliny i indywidualnych możliwości zawodnika.
Kształt treningu jest wypadkową zamierzonego celu, wyjściowego stanu zdrowia i sprawności oraz podstawowych zasad ćwiczeń lub treningu sportowego.
Dla optymalnego treningu wyposażyliśmy salę w nowoczesny i unikalny sprzęt:

• do treningu siły i mocy
• do treningu szybkości, wytrzymałości i pracy nóg
• do pracy akcentującej hamujące działanie mięśni nóg
• do pracy z szybkością reakcji, koordynacji nóg i szerokości pola widzenia

W MIRAI trening i fizjoterapia ciągle się przenikają. Trening to przecież przesuwanie granic naszego ciała i często poza pozytywnym efektem rozwojowym prowadzi do przeciążeń.

Większość urazów dotykających tenisistów jest natury przeciążeniowej. Skąd się biorą, czego dotyczą i jak im zapobiegać?
Uważa się, że jednym z głównych czynników decydujących o rozwoju chronicznego problemu jest ignorowanie bólu. Gdy ból się pojawi, nie należy zwlekać z wizytą u lekarza lub fizjoterapeuty, którzy pomogą wyleczyć kontuzję zanim osiągnie ona stan uniemożliwiający powrót do pełnej sprawności.
W trakcie gry w tenisa najczęściej dochodzi do kontuzji w obrębie kończyn dolnych (45% wszystkich kontuzji). Na drugim miejscu występują uszkodzenia kończyn górnych (35%), a na trzecim tułowia (20%).
Podczas meczu tenisowego tkanka mięśniowa jest narażona na działanie ogromnych sił towarzyszącym ciągłym przyspieszeniom, hamowaniom czy zmianom kierunku poruszania się. Urazy mięśni są najczęstszymi kontuzjami w sporcie (55%). Do kontuzji mięśni najczęściej dochodzi wskutek sumujących się mikrourazów. Z powodu dużych obciążeń oraz krótkiego czasu na odpoczynek, adaptacja tkanek nie jest pełna i dochodzi do przeciążenia struktur.
Organizm nie lubi raptownych zmian obciążeń, dlatego nie powinno się zbyt gwałtownie zwiększać objętości i intensywności wysiłku fizycznego.
Ryzyko wystąpienia lub nawrotu problemu zdrowotnego może być zmniejszone poprzez odpowiednią budowę programu treningowego (stopniowo wzrastające obciążenia), prawidłowo dobrany sprzęt tenisowy oraz poprawną technikę uderzeń.
Ciało zawodnika jest systemem połączonych ze sobą elementów – nogi, biodra, tułów, barki, łokcie i nadgarstki. Każdy z nich dostarcza część energii, która jest wyzwolona przy odbiciu piłki. Niezmiernie istotne dla jakości uderzenia jest kolejne „włączanie się” tych elementów w ruch. Tylko wtedy siła wygenerowana przez nogi i tułów może być efektywnie przetransferowana do kończyny górnej. Zbadano, że przy serwisie aż 51% całkowitej energii kinetycznej i 54% całkowitej siły jest rozwijana poprzez połączenie: nogi – biodra – tułów. Bark jest swoistym „lejkiem” i regulatorem siły, a łokieć i nadgarstek przenoszą ją na rakietę.
Zaburzenia w funkcjonowaniu początkowych połączeń elementów tego łańcucha, a więc: nóg, bioder i tułowia, prowadzą do przeciążenia końcowych ogniw – barku, łokcia i nadgarstka. Z tego powodu bez poprawy techniki uderzenia zawodnik nigdy nie pozbędzie się np. nawracającego bólu barku po dłuższym serwowaniu.

Profilaktyka

Podstawą profilaktyki urazów tenisowych są odpowiednie treningi przygotowaniafizycznego połączone ze stałymi, okresowymi kontrolami u fizjoterapeuty i lekarza.
Prowadzenie przez lata Karty Badania Tenisisty zawierającej zobektywizowane pomiary i liczne obserwacje, umożliwia monitorowanie zmian w organizmie podopiecznego przez kolejne lata gry w tenisa. Staranna rozgrzewka i czynności wyciszające organizm po grze (powinny trwać przynajmniej 15 minut) to również nawyki niezbędne dla bezpiecznego uprawiania sportu.
Trening profilaktyczny polega na wprowadzeniu ćwiczeń asymetrycznych, wyrównywaniu dysbalansu mięśniowego oraz utrzymaniu prawidłowych zakresów ruchu w stawach. Powinien on zostać wprowadzony od początku procesu treningowego i być adekwatny do sylwetki zawodnika oraz wymagań dyscypliny.
Pomocnym elementem w profilaktyce kontuzji jest odnowa biologiczna. Najczęściej wybieranymi sposobami na przyspieszenie regeneracji są: rozciąganie, rolowanie, wanna z zimną wodą, masaż, a także elektrostymulacja, chłodzenie z kompresją, czy spodnie do masażu pneumatycznego. Zapobiegają one przetrenowaniu, degeneracji tkanek oraz utrzymywaniu się stanów zapalnych.
Poruszając temat prewencji urazów nie można zapomnieć o dobrej, zbilansowanej diecie, dzięki której można nie tylko uzyskać więcej szybko dostępnej dla organizmu energii, ale także znacząco poprawić możliwości regeneracyjne tkanek oraz ich wytrzymałość na mechaniczne obciążenia.

Ocena zdrowia tenisisty

Ocena lekarska

• Biochemia w celu oceny stanu zdrowia i identyfikacji symptomów przeciążenia (białko, albuminy, bilirubina całkowita, mocznik, kwas moczowy, glukoza, kinaza kreatynowa, lipidogram, witamina D3, sód, potas, magnez, wapń, OB)
• Fizjologia żywienia w celu wykrycia niedokrwistości i ocena gospodarki żelazem (morfologia krwi, ferrytyna, żelazo)
• Endokrynologia w celu wykrycia symptomów przeciążenia (kortyzol, testosteron)
• EKG w celu wykrycia niebezpiecznych wad wrodzonych serca lub patologicznych adaptacji do wysiłku fizycznego

Ocena fizjoterapeutyczna

• Wywiad zdrowotny i treningowy (historia urazów, metodyka procesu treningowego, rozgrzewka, odnowa)
• Sylwetka zawodnika (zespoły posturalne, ocena w statyce i dynamice za pomocą urządzenia do analizy funkcjonalnej kręgosłupa i postawy w ruchu)
• Zakres ruchu w stawach (inklinometr cyfrowy)
• Kręgosłup (ocena skoliozy, kifozy piersiowej, lordozy lędźwiowej i szyjnej)
• Asymetrie (pomiary obwodów, długości kończyn)
• Stopy (ocena na ścieżce podometrycznej, wkładki ortopedyczne, ćwiczenia)

Ocena dietetyczna

• Kontrola masy i składu ciała
• Wywiad żywieniowy
• Zalecenia dotyczące odżywiania, nawadniania i suplementacji w dniach treningowych, meczowych i regeneracyjnych