Co to jest kwas hialuronowy?
Kwas hialuronowy jest substancją, która naturalnie występuje w naszym organizmie. Jest składnikiem substancji pozakomórkowej, dlatego też stosując go w medycynie estetycznej stosujemy coś, co nasz organizm już zna. Z tego powodu jest on bardzo dobrym wypełniaczem w medycynie estetycznej. Rodzajów kwasów hialuronowych na rynku jest bardzo dużo i trzeba umieć je dopasowywać do rodzaju skóry oraz do rodzaju ubytków, jakie chcemy wypełnić. Podanie powinien przeprowadzać lekarz.
Jakie działanie ma kwas hialuronowy?
Starzenie tkanek twarzy polega miedzy innymi na zanikach tkanki tłuszczowej. Pod skórą znajdują się tak zwane kompartmenty tłuszczowe, czyli poduszeczki tłuszczowe, które nadają naszej twarzy kształt i które zanikają z wiekiem, powodując ubytki w tkance podskórnej. Kwas hialuronowy jako wypełniacz idealnie ten tłuszcz zastępuje, powodując odzyskanie naturalnego kształtu twarzy oraz młodszy wygląd.
W zależności od tego, jak zbudowany jest kwas hialuronowy, czyli czy jest usieciowany, czy nieusieciowany – będzie on działał jako wypełniacz lub jako rewitalizator. Kwas hialuronowy usieciowany przede wszystkim ma funkcję wypełniacza, a kwas hialuronowy nieusieciowany – to rewitalizator. Kwasy nieusieciowane stosujemy do mezoterapii całej skóry twarzy, szyi, dekoltu i rąk. Na efekty jego działania musimy poczekać. Natomiast jeżeli stosujemy kwas hialuronowy usieciowany jako wypełniacz, efekt pojawi się od razu. Będzie on również działał jako silny rewitalizator tkankowy, więc możemy liczyć na to, że poza wypełnieniem będzie delikatnie odnawiał skórę, poprawiając jej jakość, działając na fibroblasty, które produkują kolagen.
Jaki jest czas działania kwasu hialuronowego?
Czas działania zależy indywidualnie od pacjenta. Wynosi on od pół roku do dwóch lat, w zależności od jego gęstości.
Co można „poprawić” kwasem hialuronowym?
Kwas ten możemy stosować w celu poprawy wyglądu skóry. Można nim też wykonać wolumetrię policzków, brody, kątów żuchwy, powiększenie ust. Stosuje się go także w celu spłycenia głębszych zmarszczek: bruzd nosowo-wargowych, lwiej zmarszczki, zmarszczek poziomych czoła, kurzych łapek, doliny łez, czy też wypełnienie zapadniętych grzbietów rąk.
Kwas hialuronowy powinien być podawany stopniowo. Jeżeli na przykład chcemy uzyskać z bardzo małych ust takie, które rzeczywiście będą bardziej widoczne, należy umówić się z pacjentem kilka razy i rozłożyć ten zabieg w czasie, żeby był bezpieczny.
W jakim wieku można zacząć stosować kwas hialuronowy?
Nie ma konkretnej granicy wiekowej. Należy zacząć go stosować wtedy, gdy zaczynamy widzieć efekty starzenia się.
Jak często można stosować kwas hialuronowy?
Częstotliwość stosowania kwasu hialuronowego zależy od jego rodzaju. Na rynku istnieją preparaty, które utrzymują się do dwóch lat w skórze, ale są też preparaty, które trzeba stosować co 3 miesiące do pół roku. Częstotliwość ta spowodowana jest również tym, jaki efekt chcemy osiągnąć. Jeśli pragniemy zrewitalizować skórę nadszarpniętą zębem czasu, to iniekcje powinniśmy stosować częściej. Jeżeli zmiany, które chcemy poprawić są niewielkie, możemy stosować kwas hialuronowy nieusieciowany co 6 miesięcy.
Jakie mogą być skutki uboczne stosowania kwasu hialuronowego?
Należy zacząć od faktu, że podanie kwasu hialuronowego najlepiej powierzyć lekarzowi.
Nieumiejętnie podany kwas hialuronowy może spowodować ucisk naczynia krwionośnego, a nawet zamknąć jego światło. To znaczy, że jeżeli od zewnątrz uciśniemy naczynie depozytem kwasu hialuronowego, to przepływ krwi w naczyniu się zmniejszy lub całkowicie ustanie. Jeżeli spowodujemy zamknięcie naczynia i brak dopływu krwi, powstanie ognisko martwicy. W takim przypadku stosuje się hialuronidazę – czyli enzym, który rozpuszcza kwas hialuronowy. Podczas ostrzykiwania lekarz powinien obserwować proces iniekcji. Jeśli takie działanie przeprowadzi się odpowiednio szybko, można uniknąć tego rodzaju powikłania. Natomiast jeżeli leczenie tym enzymem, czyli hialuronidazą, jest przeprowadzone za późno – niestety zmiany są nieodwracalne i wtedy powodujemy martwicę skóry i tkanki podskórnej.
Lekarz zna anatomię, wie czego się spodziewać i przede wszystkim umie leczyć powikłania i ma dostęp do potrzebnych do tego leków. W przeciwieństwie do kosmetyczki czy kosmetologa, ma on możliwość wypisania recepty, jest w stanie skierować do szpitala w przypadku niepożądanych konsekwencji.
