Uszkodzenie ścięgna Achillesa
Ścięgno Achillesa jest największym ścięgnem w naszym organizmie, przenoszącym znaczne obciążenia. W związku z tym jest narażone na znaczne przeciążenia, a w konsekwencji – uszkodzenia, które możemy podzielić na częściowe i całkowite. Najczęściej występują u osób między 30. a 50. rokiem życia w związku z wykonywaniem aktywności sportowych, w szczególności u osób, które sport uprawiają okazjonalnie, nazywanych przekornie tzw.: „sunday warriors” (ang. niedzielni wojownicy). Osoby, które cierpiały wcześniej na zapalenie w obrębie ścięgna lub przyjmują przewlekle sterydoterapię/miały wykonywane iniekcje sterydowe w okolice ścięgna, osoby, które często przyjmowały antybiotyki z grupy fluorochinolonów, są pacjentami w grupie zwiększonego ryzyka. Najczęściej do uszkodzenia ścięgna dochodzi przy impulsywnym zgięciu podeszwowym stopy, np. szybkim starcie do piłki lub nagłym zgięciu grzbietowym przy podeszwowo zgiętej stopie.
Objawami są:
– nagłe poczucie trzasku w obrębie łydki,
– ból,
– w przypadku zerwania całkowitego wyczuwalna przerwa w ciągłości ścięgna,
– obrzęk i zasinienie,
– problem ze sprawnym poruszaniem się.
Takie objawy zobowiązują do konsultacji ortopedycznej, na której ortopeda zbada kończynę i pogłębi diagnostykę. Charakterystycznymi cechami w badaniu klinicznym jest zaburzenie ciągłości, dodatni test Simmondsa i Thompsona. Podstawowym badaniem dodatkowym jest ultrasonografia, lecz w trudnych albo wątpliwych przypadkach, wykonuje się badanie rezonansu magnetycznego.
W przypadku uszkodzeń częściowych, w których uszkodzona została niewielka ilość włókien, leczenie może opierać się na działaniach zachowawczych, tj.: unieruchomieniu, odciążaniu kulami, fizjoterapii. Całkowite uszkodzenia Achillesa z założenia leczy się operacyjnie. Najbardziej popularną metodą jest metoda szycia „na otwarto”, natomiast istnieją również opcje tzw. małoinwazyjne, np. szycie przezskórne lub szycie z wykorzystaniem USG. Wiele jest również doniesień, które opisują dopuszczalność leczenia zachowawczego w unieruchomieniu i przy zachowaniu pewnych kryteriów. Każda metoda ma swoje wady i zalety i powinna zostać dobrana indywidualnie do potrzeb pacjenta.
Zapalenie ścięgna Achillesa
Zapalenie sciegna Achillesa jest pojęciem szerokim, może obejmować kilka patologii: tendinopatie przyczepu Achillesa, tendinopatie talii Achillesa, zapalenie ościęgna, zapalenie kaletki głębokiej wraz z konfliktem w chorobie Haglunda lub zapaleniem kaletki powierzchownej. Wymienione schorzenia mogą występować pojedynczo lub współistnieć. Przyczyną występujących w obrębie ścięgna zmian zapalnych jest zazwyczaj regularne przeciążanie ścięgna, dlatego często dotyczy osób uprawiających sport. Niemniej jednak problem pojawia się również u osób w średnim wieku, które stronią od sportu. Do zapalenia w obrębie ścięgna mogą doprowadzać również choroby reumatologiczne czy zaburzenia metaboliczne. Najczęściej problem ten dotyka osób w wieku średnim miedzy 30. a 50. rokiem życia.
Objawami są:
– ból,
– uczucie trzaskania w obrębie ścięgna,
– bolesne zgrubienia,
– poszerzenie obrysu ścięgna,
– ocieplenia,
– obrzęk,
– zaczerwienienie w okolicy ścięgna,
– uczucie sztywności.
